Melkveehouder Leendert van Staalduijnen kijkt van achter een omheining uit over zijn weilanden. Naast hem staat beweidingsspecialist Mark de Beer. Van Staalduijnen vertelt hem waar zijn percelen liggen en hoe hij zijn koeien er straks, in de lente- en zomermaanden, op zal laten grazen.
De melkveehouderij van Van Staalduijnen, met zo’n honderd koeien, zit op een bijzondere plek: het landgoed Staverden, midden op de Veluwe. Op de monumentale pachtboerderij van honderd jaar oud hielden zijn vader én overgrootvader al vee.
De locatie is ook kwetsbaar. Loop de oprit af, en je wandelt een stikstofgevoelig bos in. Loop door de stallen en na een paar honderd meter zit je op de heide. Waar de wind ook naartoe waait, de stikstof van de koeien van Van Staalduijnen landt al snel op een stikstofgevoelig Natura 2000-gebied.
Van Staalduijnen voelt heel sterk dat hij de stikstofuitstoot van zijn bedrijf moet reduceren om zijn bedrijf te behouden. Goede kans dat hij een piekbelaster is, zegt hij. Aan stoppen denkt hij niet –althans niet hardop. „Er is niks mooiers dan hier met de koeien bezig zijn.”
